Verankeringen

Gevels worden met ankers verbonden met de achterliggende constructie. Dat kan bijvoorbeeld het achterblad van een spouwmuur zijn, een betonnen frame of een stalen frame. Daarnaast worden blinde of zichtbare gevelankers soms gebruikt om andere constructiedelen te verankeren. Zoals haakankers of zichtbare schote-ankers voor de verbinding balken-muur of strijkbalkankers tegen spatkrachten.

Vroeger werden de ankers vaak gebruikt om het bouwjaar aan te geven. De verankering is echter van groot belang voor stabiliteit, sterkte en duurzaamheid van de gevel. Spouwankers dienen uitgevoerd te worden in corrosiebestendig materiaal,zoals gegalvaniseerd verzinkt metaal.

Bij reparatie en onderhoud kan het nodig zijn spouwankers bij te plaatsen of te vervangen. Met namen wanneer extra dilataties in metselwerk worden aangebracht. Dit wordt in de praktijk vaak vergeten waar door delen metselwerk in de gevels los komen te staan.

Spouwankers kunnen ook een bron van vochtproblemen en een koudebrug vormen als bouwafval (speciebrug) aan de ankers is blijven steken en de spouw afgesloten wordt. Het verwijderen van de vervuiling brengt de oorspronkelijke staat terug.

De huidige ankers zijn veelal tweedelig: een kern en een cilinder met conische wand. De kern wordt door de cilinder getrokken en klemt zich zo vast.

Ervas gebruikt naast metalen ook lijmtechnieken om te verankeren. Er zijn lijmen voor vele materialen, weersomstandigheden en eisen als flexibiliteit. Voordeel kan zijn dat de delen spanningsvrij met elkaar verbonden worden. In sommige gevallen kan verlijming door injectie een oplossing zijn, zoals bij scheuren. In weer andere gevallen kan glasvezeltechniek uitkomst bieden.